ΕΠΑΛ-ΚΑΛΑΜΑΡΙΑΣ

Εκπονήθηκαν το 2005 οι απαιτούμενες Οριστικές μελέτες για τη συμμετοχή σε διαγωνισμό με το σύστημα "μελέτη-κατασκευή" και κατέλαβαν την 1η θέση κατά την αξιολόγηση των τεχνικοοικονομικών προσφορών. Το έργο ανελήφθη και το 2006 εκπονήθηκαν και εγκρίθηκαν οι μελέτες εφαρμογής. Το έργο κατασκευάζεται. Προϋπολογισμός έργου: 10.000.000 €

Το οικόπεδο το οποίο πρόκειται να στεγάσει το Τ.Ε.Ε. Καλαμαριάς βρίσκεται στην περιοχή επέκτασης της Καλαμαριάς και καταλαμβάνει έκταση 7.065τ.μ.

Το Τ.Ε.Ε. ως σχολικό κτίριο συνιστά μια ιδιαίτερα σύνθετη κτιριολογική κατηγορία. Στόχος δεν είναι η απλή συστέγαση πολλών ειδικοτήτων σ' ένα σχολικό οργανισμό αλλά η διαπλοκή και η συνεργασία τους με βάση την αρχή "περισσότερη πρακτική άσκηση και πείραμα στις γενικές ειδικότητες και περισσότερη θεωρητική γνώση στις επαγγελματικές". Οι σύνθετες αυτές εκπαιδευτικές διαδικασίες προσδιόρισαν το Κτιριολογικό Πρόγραμμα και κατ' επέκταση τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, που βασίστηκαν :

1. Στη διάρθρωση του Τ.Ε.Ε. σε Κύκλους, Κλάδους και τα αντίστοιχα ωρολόγια προγράμματα, όπως ορίζονται από τη σχετική εκπαιδευτική νομοθεσία.
2. Στους Κύκλους και Κλάδους που θα λειτουργούν στο Τ.Ε.Ε. Καλαμαριάς και στον αριθμό των μαθητών που αναμένεται να φοιτήσουν στον καθένα απ’ αυτούς. Ο προσδιορισμός αυτών των δεδομένων έγινε με βάση:
• τους αριθμούς των μαθητών στις ειδικότητες των Τ.Ε.Ε.. Καλαμαριάς
• συζήτηση με τη Δ/νση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Θεσ/νίκης στις Κτιριολογικές προδιαγραφές και τα ενημερωτικά τεύχη του Ο.Σ.Κ. και του Υπουργείου Παιδείας
• προδιαγραφές που αφορούν Εργαστήρια (ΦΕΚ 485/7-7-95)

Η μελέτη του Τ.Ε.Ε. Καλαμαριάς, ενός μεγάλου σύνθετου σχολικού συγκροτήματος μέσα στον ιστό της πόλης, στο οικοδομικό τετράγωνο που περιβάλλεται από τις οδούς Δημοκρίτου και την επέκταση της Ανατολικής Περιφερειακής ήταν ένα δύσκολο αρχιτεκτονικό πρόβλημα.

Τα χαρακτηριστικά του οικοπέδου δεν είναι τα ιδανικά για το μέγεθος του Εκπαιδευτηρίου. Ειδικότερα εμφανίζει μεγάλη κλίση, μικρό μέγεθος, χωρίς ειδικούς όρους δόμησης πέραν της αύξησης του συντελεστού και του ύψους (0,8 – 1,2 + 1,5 μ.).

Γι αυτό το λόγο, πρόσθετες δυσκολίες, όχι απαραίτητες για την Αρχιτεκτονική επίλυση, όπως Γ.Ο.Κ.–Κτιριοδομικος κανονισμός κτλ., αναγκαστικά αντιμετωπίστηκαν στα πλαίσια της αυστηρής διακήρυξης ακροβατώντας μεταξύ των επί μέρους απαιτήσεων ενός έκαστου χώρου και παράλληλα προσπαθώντας για την επίτευξη ολοκλήρωσης μιας πρότασης που να αξιοποιεί όσο είναι δυνατόν μια αξιόλογη ογκοπλασία αφήνοντας και ικανό ελεύθερο χώρο.

Με τις σκέψεις αυτές οδηγηθήκαμε στην λύση ενός κτιρίου σε σχήμα Γ όπου το ένα σκέλος καταλαμβάνουν οι αίθουσες διδασκαλίας, με την διοίκηση του Τ.Ε.Ε. και με την κεντρική είσοδο και το άλλο σκέλος του Γ να καλύπτει τις υπόλοιπες ανάγκες του κτιριολογικού προγράμματος (Εργαστήρια, Η/Μ χώροι, χώροι στάθμευσης).

Το σχήμα αυτό επιτρέπει την όσο το δυνατόν οργάνωση ενός αύλειου ορθογωνικού χώρου για αυλισμό και αθλοπαιδιές των μαθητών.

Η κλιμάκωση των όγκων εξασφαλίζει αισθητική και τον απαραίτητο ηλιασμό των αιθουσών.

Σε ένα επίπεδο χαμηλότερα της κυρίως αυλής (στάθμη–3) οργανώνεται ο Εκπαιδευτικός αγρός σε σχέση και με το θερμοκήπιο, αποτελώντας παράλληλα και ένα πνεύμονα πράσινου μεταξύ του χώρου αθλοπαιδιών και της κυρίως αυλής.

Ιδιαίτερη φροντίδα δόθηκε στην εξεύρεση χώρων πράσινου για την ικανοποίηση της ανάγκης για αυλισμό 950 μαθητών χωρίς να υπάρχουν πολλές δυνατότητες. Ιδιαίτερη μέριμνα δόθηκε στη χωροθέτηση της μεγάλης αίθουσας συγκεντρώσεως ούτως ώστε ένας μεγάλος όγκος οπτικά να αφαιρεθεί από την όλη σύνθεση, αφήνοντας τα κυρίως κτίρια να «αναπνέουν».

Κατάλληλα επιλεγμένες στάθμες εξυπηρετούν την προσπέλαση σε όλα τα σημεία με δεδομένη την εξυπηρέτηση διάφορων λειτουργιών όπως της διακίνησης των ατόμων με ειδικές ανάγκες μέσα από ένα σύστημα από ράμπες και ισόπεδες διαβάσεις που επιτρέπει την απρόσκοπτη κίνηση των ανθρώπων με ειδικές ανάγκες.

Το σχολικό συγκρότημα είναι ομαλά ενταγμένο στην κλίση του εδάφους, έχει προσβάσεις από δύο πλευρές του τετραγώνου και αναπτύσσεται σε πέντε επίπεδα (υπόγειο, ισόγειο Α, ισόγειο Β, ισόγειο Γ και δύο ορόφους) δημιουργώντας ανισοϋψείς όγκους σε εναλλαγή. Στόχος ήταν ακόμη, να αποφευχθεί η μονοτονία και η ομοιομορφία στην οργάνωση των όψεων, η οποία χαρακτηρίζει συνήθως τα σχολικά κτίρια και προκύπτει από την αναγκαστική παράθεση μεγάλου αριθμού όμοιων στοιχείων, των τάξεων.